μπατάγια

η (Μ μπατάγια και μπατάλια και πατάγια και πατάλλια και πατάλια και παταλία)

νεοελλ.

1. ξυλοκόπημα

2. σφοδρή επίπληξη, μάλωμα

μσν.

1. μάχη

2. αντιπαράσταση κατά τη διάρκεια δικαστικού αγώνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. μπατάλια < ιταλ. battaglia. Ο τ. μπατάγια < βεν. bataia, ενώ ο τ. πατάλια < γαλλ. bataille (ή < προβηγκ. batalha)].